Komedie
Hancock (2008)
Iron Man doorkliefde niet lang geleden de cinemahemel, Edward Norton kleurt momenteel groen van woede en Heath Ledger krijgt binnenkort een Oscarbeeldje op zijn gedenksteen. Superhelden zijn hipper dan rehabklinieken en Hancock probeert daar een graantje van mee te pikken. Toch is de vijfde bioscoopfilm van Peter Berg niet het zoveelste super hero verhaal in het ondertussen lange rijtje. Of dat een voor- of nadeel is, moet nog duidelijk worden.
Running with Scissors (2006)
"I'm more like my mom. I want to be special and I want to be famous." Dat was Augusten Burroughs op zesjarige leeftijd. Ondertussen schreef hij een boek over zijn wel zeer bizarre kindertijd, Running with Scissors: A Memoir. Uiteindelijk kwam daar deze, bijna gelijknamige, film uit voort.
Augusten Burroughs (gespeeld door Joseph Cross) heeft het niet gemakkelijk gehad als kind. Zijn moeder Deirdre (Annette Bening) beschouwt zichzelf als de werelds grootste schrijfster die nooit de roem heeft gekregen die ze verdiende. Zijn vader Norman (Alec Baldwin) zit constant aan de fles, begrijpt niet waarom hij met een gek getrouwd is en ziet niets van zichzelf in zijn zoon. Nadat de stoppen bij zijn moeder nog wat verder door sloegen is ze naar een therapeut, Dr. Finch (Brian Cox), beginnen gaan.
Juno (2007)
Quircky. Ik vind geen beter woord om Juno te beschrijven. De setting voor een overmatig zwaarwichtige drama is aanwezig, maar als je een vijsje losdraait bij de personages en een hoek van het scenario afsnijdt dan gebeuren er rare dingen. Wes Anderson is daar goed in met zijn The Royal Tenebaums en meer recent de film Little Miss Sunshine van Jonathan Dayton en Valeri Faris. Ik hou er wel van, dat beetje dysfunctionele.
In Juno gaat het allemaal om Juno (Ellen Page), niet de stad in Alaska. Het begon in een zetel, een partijtje sex met haar beste vriend Paulie Bleeker (Michael Cera). Omdat hij het zo graag wou, of was het nu omgekeerd. Hierna begint het verhaal van een kind dat haar zwangerschap probeert weg te werken. Volwassen reageren en denken blijkt dat toch moeilijker dan gedacht. Juno overweegt even abortus maar ze vindt dan toch het perfecte koppel dat de kleine wil adopteren.
Duck Soup (1933)
De regering van het ministaatje Freedonia klopt voor de zoveelste keer aan bij de rijke weduwe Teasdale. Het land heeft opnieuw geld nodig, voor een belastingverlaging deze keer. Teasdale zucht even, en stelt dan haar voorwaarden: het oude bestuur moet buiten, en er zal een nieuw bewind komen onder leiding van Rufus T. Firefly (Groucho Marx). De ministers maken daar vreemd genoeg geen enkel probleem van en de volgende dag is Firefly de nieuwe president van het land. Maar er is een kaper op de kust: de dictator van een naburige staat wil Freedonia annexeren, en ziet een huwelijk met Teasdale als de meest eenvoudige manier om dit te bereiken. Jammer genoeg krijgt de weduwe het op haar beurt eerder warm van Firefly. Ach, de liefde. Altijd problemen. De ruzie tussen Firefly en zijn rivaal loopt op, en brengt de vrede tussen hun landen zelfs in gevaar.
The Front (1976)
Laat de filmposter je niet misleiden: The Front is geen film van Woody Allen. Allen neemt enkel de hoofdrol voor zijn rekening in dit verhaal van Martin Ritt en Walter Bernstein over de donkerste bladzijde uit de geschiedenis van de Amerikaanse media. We schrijven de eerste helft van de jaren vijftig, de communistenjacht van senator McCarthy. Om het land en het publiek te beschermen, wordt er een blacklist opgesteld van alle film- en televisiemakers die wel eens rode sympathieën zouden kunnen hebben. Een schrijver of acteur die op deze lijst terechtkomt, raakt bij geen enkele studio nog aan de bak.
Hairspray (2007)
Cultuursnobs aller landen: strijk de denkrimpels plat, laat de Russisch, Zweedse en Japanse films even voor wat ze zijn en get your sixties groove on met deze happy Hairspray. Geloof me, in het grauwe winterlandschap van januari is een kijkje door de zuurstokroze bril van Tracy Turnblad, hoofdpersonage van Hairspray, een welkome afwisseling.
Happy Feet (2006)
Ik heb er lang naar uitgekeken om Happy Feet te kunnen zien. Tapdansende en zingende pinguïns. Briljant! De trailer zag er enorm veel belovend uit. Muziek, humor, animatie en pinguïns. Wat meer heb je nodig? Helaas kon de film mijn verwachtingen niet helemaal in lossen. Ik miste iets, alleen kan ik niet goed plaatsen wat.
Cars (2006)
Dat Pixar goed bezig is, is denk ik wel een understatement. Ze lijken de lat steeds weer een trapje hoger te leggen als het aankomt op de animatie film voor het hele gezin. Van Monsters Inc. over Finding Nemo tot The Incredibles, steeds lieten ze zien dat ze zichzelf kunnen overtreffen. Toen ik de trailer van hun laatste prent, Cars, meer dan een jaar geleden voor het eerst zag begreep ik niet hoe ze een film over pratende auto's interessant kunnen maken. Hebben ze mij mooi het tegendeel bewezen.
Wallace & Gromit in The Curse of the Were-Rabbit (2005)
Ik ben enorm tevreden dat er in deze tijd van digitale animatie nog plaats is voor de zeer tijdrovende stop-animatie. Neem nu The Corpse Bride, dit overstijgt de doorsnee digitale animatie film, niet alleen wat verhaal betreft maar ook de afwerking en de hoeveelheid detail dat er ingestoken wordt. Hetzelfde geldt voor de nieuwste van de makers van Chicken Run, Wallace & Gromit in The Curse of the Were-Rabbit. Ze hebben er vijf jaar aan gewerkt en dat merk je, gelukkig maar.
Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest (2006)
Met Pirates of the Caribbean: The Curse of the Black Pearl scoorde Disney goud. En te denken dat film gebaseerd is op een rit in hun parken. The Curse of the Black Pearl was fris, vernieuwend en blies opnieuw leven in de piraten. Johnny Depp is memorabel en heeft een nieuwe interpretatie gegeven aan de piraat. Het was dan ook geen verrassing dat Disney besloot om met een tweede en derde film aan te komen. Bleef maar de vraag wat ze er van zouden maken.
Gran Torino (2008)
Milk (2008)
Valkyrie (2008)
Revolutionary Road (2008)
Slumdog Millionaire (2008)
Australia (2008)
