Wallace & Gromit in The Curse of the Were-Rabbit (2005)

Ik ben enorm tevreden dat er in deze tijd van digitale animatie nog plaats is voor de zeer tijdrovende stop-animatie. Neem nu The Corpse Bride, dit overstijgt de doorsnee digitale animatie film, niet alleen wat verhaal betreft maar ook de afwerking en de hoeveelheid detail dat er ingestoken wordt. Hetzelfde geldt voor de nieuwste van de makers van Chicken Run, Wallace & Gromit in The Curse of the Were-Rabbit. Ze hebben er vijf jaar aan gewerkt en dat merk je, gelukkig maar.

Dit keer geen verhaal over kippen maar eentje over een man en zijn trouwe hond, Wallace (met de stem van Peter Sallis) en Grommit. Ze hebben een succesvolle zaak, Anti-Pesto, waarbij ze ingewikkeld systeem hebben opgezet om de mensen hun groententuin te beschermen van genadeloze konijnen en andere bedreigingen. Ze merken echter wel dat al deze konijnen gevangen houden problematisch wordt. Om dit op te lossen wil Wallace een nieuwe uitvinding testen. Plots wordt de buurt geterroriseert door een reuze konijn, een 'weer-konijn', en dreigt het jaarlijks reuze groeten wedstrijd in duigen te vallen. Wallace en Grommit gaan tot het uiterste om dit beest te vangen maar er schuilen enkele verrassingen om de hoek.

Het verhaal is simpel, maar het hoeft niet altijd ingewikkeld te zijn om in de smaak te vallen. Het zit echter wel enorm strak in mekaar en er is immens veel aandacht gegaan naar de details van het script. Dat mag ook wel voor iets waar ze vijf jaar aan gewerkt hebben. Ze gaan met het verhaal ook duidelijk de horror genre achterna maar houden luchtig en komisch. Alle horror elementen zitten er in maar ze geven er telkens een eigen humoristische draai aan.

Net zoals het verhaal is de humor erg subtiel, licht en hartig. Ze hebben niet het harde en soms blatante soort humor nodig om iets duidelijk te maken. De schrijvers kozen voor simpele Britse humor. De film zit ook vol met referenties naar ander klassiekers. De meest opvallede zal wel King Kong zijn. Maar ook Frankenstein en Who Framed Roger Rabbit komen aan beurt. Het soort humor en de verwijzingen geeft het verhaal dan ook een volwassener schijn dan de doorsnee animatie film en is daarom misschien iets minder toegankelijk voor kinderen. Niet dat ze er geen plezier aan zouden beleven, in tegendeel.

Ook in de animaties zelf is enorm veel tijd en detail gekropen. De sets en de personages zijn tot op de puntje verzorgd. Ik kan nog niet beginnen te begrijpen wat voor een zenuwslopend werkje dit moet geweest zijn. Ik heb overigens nog nooit een personage zoveel weten te vertellen zonder ook maar een word te zeggen dan Grommit. De geanimeerde gelaatsuitdrukkingen spreken meer dan boekdelen.

Ben je fan van animatie films en hou je wel van een luchtig en hartig verhaal met een vleugje Britse humor dan mag Wallace & Gromit in The Curse of the Were-Rabbit zeker niet uit je lijstje ontbreken. De theme song is vanaf nu ook een van mijn favoriete liedjes. Een deuntje dat blijft hangen.