Corpse Bride (2005)

De nieuwste van Tim Burton is ondertussen al even in de zalen. Een film waar ik met groot ongeduld op gewacht heb met in mijn achterhoofd steeds het gedachte dat de film simpelweg niet slecht kan zijn. Het verleden heeft al lang bewezen dat het trio Burton - Depp - Elfman enkel kwaliteit brengt. Gooi daar nog enekele Burton regulars bij en je weet op voorhand dat je met iets zit dat je niet kan teleurstellen. Dat Corpse Bride echter fenomenaal is had ik niet helemaal voorzien.

Victor Van Dort (Johnny Depp) wordt onder lichte dwang in het huwelijksbootje geduwd samen met Victoria Everglot (Emily Watson). De ouders van beiden hopen via het huwelijk een fortuin binnen de rijven. Op de repetitie van de trouw is Victor nogal zenuwachtig en slaagt hij er niet in zijn geloften correct te brengen. Om nog wat te oefenen voor het zover is trekt hij het bos in waar hij zijn geloften perfect brengt en om het geheel af te sluiten de ring om een takje legt. Waar hij echter niet op gerekend had was dat het onschuldig ogend takje eigenlijk de vinger is van de Corpse Bride (Helena Bonham Carter). Zij heeft de geloften gehoord en vond het zo mooi dat ze Victor onmiddellijk opeist als haar man.

Je kan je ongeveer wel voorstellen wat voor een komische situaties een scenario als dit naar voor kan schuiven. Zeg nu eerlijk, wie wil er getrouwd zijn met een dode. Dit zorgt ook in de dialoog voor een reeks leuke woordspelingen. Af en toe krijg je wel het gevoel dat ze je als publiek onderschatten doordat ze bepaalde zaken dubbel zeggen of nog eens benadrukken, alsof je de grap de eerste keer niet beet had. Maar daar knijpen we wel even een oogje voor dicht. Je bent het toch zo weer vegeten want het verhaal zuigt je mee.

Op geen enkel moment heb je het gevoel dat je naar animatie zit te kijken, de personages zijn meer dan geloofwaardig en fladderen zeer vlot over het beeldscherm. Achteraf zit je met open mond bij de gedachte dat je net naar poppetjes hebt zitten kijken. Verbluffend gewoon. Er zitten een aantal zeer knappe, mooie en ontroerende sequenties in, te veel om op te noemen eigenlijk. Ook de details van de verschillende personages zijn ongelooflijk verzorgd. En de variatie in de personages is zeer amusant. Eén voor één zie je karikaturen over het scherm dansen waarbij geen enkele je onberoerd laat. Al is het maar een magere glimlach. En alsof ze er speciaal voor ontwikkeld zijn versmelten de stemmen helemaal met de poppetjes tot deze personages. Het meest verbluffende aan de film waren ongetwijfeld de zang en dans sequenties. De muziek is echt subliem, dan weer komisch dan weer ontroerend, steeds mee versmolten in het verhaal als vaste waarde. Je kan je de film niet voorstellen zonder deze swingende nummers.

Corpse Bride is een zeer unieke animatie film in de typische duistere stijl van Burton. Alles past perfect in mekaar en vormt een komisch geheel. Het is alsof de film natuurlijk gegroeid is. Ga nu naar de cinema en ervaar Corpse Bride zoals je niet vaak een film zal ervaren.