UK
Quantum of Solace (2008)
James B(l)ond is back. With a vengeance. Het fel geprezen Casino Royale blies twee jaar geleden de tanende James Bond-franchise nieuw leven in. Quantum of Solace pikt onmiddellijk in waar zijn voorganger eindigde. James Bond, getroffen door het verraad van zijn grote liefde Vesper, is slechts op één ding uit: wraak. En dat levert een bijzonder donkere, enorm fysieke en bikkelharde actiefilm op.
The Other Boleyn Girl (2008)
Het verhaal over de tweede vrouw van Henry VIII is u wel bekend. Henry wil kost wat kost een mannelijke troonopvolger, die zijn vrouw Catherina van Aragon hem niet kan schenken. Hij gaat op zoek naar een minnares en daar heeft de machtsgeile Sir Thomas Boleyn wel oren naar. Hij wil de status van de familie te verhogen door de genegenheid van de koning te winnen. In de hoop zijn oudste dochter Anna (in de film althans, in de geschiedenis bestaat daar enige twijfel over) van 't straat te krijgen, nodigt hij de koning uit voor een feestje op zijn landgoed.
Hairspray (2007)
Cultuursnobs aller landen: strijk de denkrimpels plat, laat de Russisch, Zweedse en Japanse films even voor wat ze zijn en get your sixties groove on met deze happy Hairspray. Geloof me, in het grauwe winterlandschap van januari is een kijkje door de zuurstokroze bril van Tracy Turnblad, hoofdpersonage van Hairspray, een welkome afwisseling.
Casino Royale (2006)
Ik zou mezelf geen Bond-fan noemen, maar er zitten wel een paar leuke films tussen. Bond is ook een zeer dankbaar personage die aan de basis ligt van heel wat jongensdromen. Dat ik ze allemaal gezien heb kan ik echter niet beweren en dat degene die ik wel gezien heb nog goed in het geheugen zitten evenmin. Ik herinner mij wel nog dat ik Pierce Brosnan als Bond maar niets vond en dat Sean Connery mijn favoriet is, maar dat kan ook gewoon aan Sean Connery zelf liggen. Dat ik niet benieuwd was naar de nieuwe Bond - Casino Royale - zou een leugen zijn. Met alle positieve buzz rond de film wou ik hem zeker zelf eens bekijken. Verloren geld zo blijkt.
Children of Men (2006)
Als we de film industrie mogen geloven ziet de toekomst er altijd somber en duister uit. Als we dan kijken naar deze doem scenario's lijkt Engeland hier een centrale rol in te spelen. Er zal wel een reden zijn dat als het donker is het in Engeland plaats vindt. Het eiland aspect leent zich natuurlijk wel ideaal tot quarantaine situaties. Ik denk hierbij aan 28 Days Later... en V fo Vendetta. Ook de nieuwste donkere toekomstvisie, Children of Men, situeert zich in het Engelse.
X-Men: The Last Stand (2006)
X-Men is één van de meer populaire reeksen als het op striphelden aankomt. Het is nooit gemakkelijk om een gevestigd iets tot leven te brengen in een film, zeker niet als je rekening moet houden met een enorme fanbase. De eerste twee films uit de reeks, X-Men en X2, worden algemeen goed bevonden. Behalve van de doorgewinterde fans waren er niet veel klachten. De voorkeur lijkt wel uit te gaan naar de tweede. Voor de derde en laatste uit de reeks, X-Men: The Last Stand, werd er gewerkt met een andere regisseur en ook het schrijvers team werd aangepast. Het verschil is duidelijk te zien.
Wallace & Gromit in The Curse of the Were-Rabbit (2005)
Ik ben enorm tevreden dat er in deze tijd van digitale animatie nog plaats is voor de zeer tijdrovende stop-animatie. Neem nu The Corpse Bride, dit overstijgt de doorsnee digitale animatie film, niet alleen wat verhaal betreft maar ook de afwerking en de hoeveelheid detail dat er ingestoken wordt. Hetzelfde geldt voor de nieuwste van de makers van Chicken Run, Wallace & Gromit in The Curse of the Were-Rabbit. Ze hebben er vijf jaar aan gewerkt en dat merk je, gelukkig maar.
Corpse Bride (2005)
De nieuwste van Tim Burton is ondertussen al even in de zalen. Een film waar ik met groot ongeduld op gewacht heb met in mijn achterhoofd steeds het gedachte dat de film simpelweg niet slecht kan zijn. Het verleden heeft al lang bewezen dat het trio Burton - Depp - Elfman enkel kwaliteit brengt. Gooi daar nog enekele Burton regulars bij en je weet op voorhand dat je met iets zit dat je niet kan teleurstellen. Dat Corpse Bride echter fenomenaal is had ik niet helemaal voorzien.
Shaun of the Dead (2004)
Toen ik kwam aanzetten met Shaun of the Dead bij enkele vrienden waren de reacties vrij eenzijdig. Nog niemand had van de film gehoord en de film werd onmiddellijk in hetzelfde rijtje geschoven als Scary Movie en consoorten. Enkele zijn vertrokken, de anderen heb ik kunnen overtuigen dat het zeker niet zo een film was, of dat hoopte ik toch want ik had hem zelf ook nog niet gezien.
Thirteen (2003)
Mensen gaan niet hun hele leven lang aan dezelfde frequentie naar de bioscoop, en vaak blijken ze in hun jeugd de grootste filmconsumenten te zijn. Tieners vormen dan ook een levensbelangrijke markt voor de Hollywoodstudio's. Niet alleen als doelgroep in hun marketingstrategieën, maar ook als onderwerp voor hun films en TV-series. De hele resem high schoolkomedies en -drama's die dit opleverde - genre She's All That, 10 Things I Hate about You of Dawson's Creek - hadden vaak een bedroevend resultaat: ofwel te oppervlakkig, ofwel overdreven romantiserend. Slechts af en toe verschijnt er een film die de levenswereld van tieners op een authentieke wijze lijkt te benaderen. Lukas Moodyssons' Fucking Åmål was zo een film. Catherine Hardwicke's Thirteen is dat ook.
Gran Torino (2008)
Milk (2008)
Valkyrie (2008)
Revolutionary Road (2008)
Slumdog Millionaire (2008)
Australia (2008)
