The Incredibles (2004)

De 2D-animatiefilm is in Hollywood misschien dood en begraven verklaard, maar de 3D-tekenfilm is levendiger dan ooit. De recente serie blockbusters die de Amerikaanse computergeproduceerde animatiefilm opgeleverd heeft is werkelijk indrukwekkend. Vooral rekening houdend met het feit dat een groot deel van deze producties uit de computers van één en dezelfde studio gerold zijn: de magistrale Pixar studio. Na A Bug's Life, Toy Story en Toy Story 2, Monsters Inc. en Finding Nemo stonden de verwachtingen hooggespannen voor hun recentste film: The Incredibles. Al waren er natuurlijk ook mensen die beweerden dat na zoveel succesfilms het niveau ooit wel eens moest terugvallen. Dat zal waarschijnlijk inderdaad ooit wel een gebeuren, maar voorlopig zet Pixar de ingeslagen weg met verve verder: The Incredibles is een droom van een animatiefilm!
De toverformule om van een tekenfilm een succesfilm te maken leek door Hollywood stevig vastgelegd: je creëert een aantal fictieve sprookjesfiguren of monsters of je doet een greep uit de bestaande fauna en flora, je voegt er een zo groot mogelijk aantal bekende filmsterren aan toe die hun stem lenen en klaar is Kees! Pixar voorzag echter dat deze formule ooit wel eens uitgemolken ging geraken en om dat proces voor te blijven haalden ze een nieuwe regisseur binnen: Brad Bird, bekend van enkele Simpsonsafleveringen en het fel bejubelde maar financieel zeer slecht presterende The Iron Giant. Bird kreeg de kans om een animatiefilm te maken rond echte mensen. Mensen met bovennatuurlijk krachten, dat wel. Maar toch: mensen. Samuel L. Jackson spreekt één van de nevenrollen in, maar voor de rest bestaat de cast uit nobele onbekenden.
The Incredibles vormde dus een risicofactor voor de Pixarstudio's. Hoewel de naam Pixar op een affiche natuurlijk sowieso al wonderen doet. Maar al snel na de release van de film bleek Brad Bird gelijk te krijgen: wanneer je een sterk scenario combineert met visueel verbluffende animatietechnieken doen noch het onderwerp, noch de cast van de film er toe.
De film start in de glorietijd van de superhelden. Mr. Incredible en zijn verloofde Elastigirl bevechten de misdaad en de onrechtvaardigheid, bijgestaan door een heel leger andere superhelden. Aan die tijden komt echter een einde wanneer Mr. Incredible aangeklaagd wordt wegens het redden van het leven van iemand die zelfmoord wou plegen. Al snel volgen andere rechtszaken. Waar geen slechterik in slaagde, krijgt een bende Amerikaanse advocaten wel voor mekaar: de superhelden op hun knieën krijgen. Om een einde te maken aan de rechtszaken is de overheid gedwongen om de superhelden te laten onderuiken in een 'Superhero Protection Program'. Op die manier is de film niet alleen een parodie op de superheldenfilm, maar levert ze meteen ook commentaar op de Amerikaanse samenleving. Superkrachten hou je echter niet zo gemakkelijk verborgen, zeker niet wanneer er nog enkele superkinderen bij het gezin komen en een slechterik snode plannen smeedt ...
The Incredibles is meer dan een grappige animatiefilm. De film werkt ook als actiefilm op zich, en drijft tegelijkertijd de spot met het actiegenre en de James Bond franchise. De computeranimatie is weer top of the bill en de minder uitgesproken moraliteit dan in pakweg Finding Nemo legt de film ook geen windeieren. En het personage Edna Mode (stem van Brad Bird zelf) tilt de humor van de film naar ongekende hoogtes.
Tot slot nog dit: vergeet zeker niet op tijd te komen. Net zoals Finding Nemo voorafgegaan werd door de hilarische kortfilm For the Birds, mag je hier vooraf genieten van het korte Boundin' over een dansend en jodelend schaap. De film werd vorig jaar al genomineerd voor een Oscar als beste korte animatiefilm, maar kreeg nu pas zijn release in de bioscoop. Zeker de moeite!