Deel twee - Reviews
Kinsey (2004)
Gek. Steeds weer krijg ik dezelfde reactie als ik iemand vertel dat ik dit weekend de film Kinsey ben gaan kijken in de bioscoop. "Kinsey, is dat niet dien ene seksfilm?" Blijkbaar zit er nog steeds een heleboel waarheid in het aloude cliché dat seks in films verkoopt. Laat me om alle misverstanden te vermijden dan meteen mijn review maar openen door te zeggen dat Kinsey geen seksfilm is. Kinsey is een film over seks. En dat is een hemelsbreed verschil.
Thirteen (2003)
Mensen gaan niet hun hele leven lang aan dezelfde frequentie naar de bioscoop, en vaak blijken ze in hun jeugd de grootste filmconsumenten te zijn. Tieners vormen dan ook een levensbelangrijke markt voor de Hollywoodstudio's. Niet alleen als doelgroep in hun marketingstrategieën, maar ook als onderwerp voor hun films en TV-series. De hele resem high schoolkomedies en -drama's die dit opleverde - genre She's All That, 10 Things I Hate about You of Dawson's Creek - hadden vaak een bedroevend resultaat: ofwel te oppervlakkig, ofwel overdreven romantiserend. Slechts af en toe verschijnt er een film die de levenswereld van tieners op een authentieke wijze lijkt te benaderen. Lukas Moodyssons' Fucking Åmål was zo een film. Catherine Hardwicke's Thirteen is dat ook.
Signs (2002)
Signs, na The Sixth Sense en Unbreakable de derde mysterie-thriller van M. Night Shyamalan, was drie jaar geleden een geweldig box office-succes. De film bracht wereldwijd meer dan 400 miljoen dollar in het laatje. Zoals zoveel films heb ik hem toen wegens tijdsgebrek gemist. Maar gisteren vertoonde ze hem voor het eerst op TV; een kans die ik me niet opnieuw ging laten ontglippen.
The Beach (2000)
Een paar jaar geleden was er een beetje opspraak rond The Beach, de toenmalige nieuwste van Danny Boyle (Trainspotting, 28 Days Later). Zelf heb ik eerst het gelijknamige boek gelezen van Alex Garland en was zeer onder de indruk van zijn debuutverhaal. Later ben ik ook de film zelf eens gaan huren, zoals met de meeste verfilmingen was het een beetje een teleurstelling, vooral het einde. Maar op zich vond ik de film nog meevallen. Een week geleden was de film nog eens op TV en heb ik mijn mening toch lichtjes moeten herzien.
Million Dollar Baby (2004)
28 februari bouwde deze Million Dollar Baby een Million Dollar Party in Hollywood. Niet het grootse en flamboyante The Aviator van Martin Scorsese ging met de topprijzen lopen op de jaarlijkse Oscarnacht; wel deze kleine film van Hollywoodveteraan en -lieveling Clint Eastwood. Ondertussen speelt de film ook in onze zalen en gisteren kreeg mijn nieuwsgierigheid naar deze film de bovenhand: slechts zelden vind ik de Oscarwinnaars immers slechte films. Maar het is nog zeldzamer dat ik de Oscarwinnaar ook effectief de beste film van het afgelopen jaar vind. Beide statements bleken ook nu weer raak te zijn.
The Great Dictator (1940)
Iedereen kent Charles 'Charlie' Chaplin. Ik ook, en ik was er ten stelligste van overtuigd dat ik ooit wel eens iets gezien had van hem maar ik kan me geen enkele film herinneren. The Great Dictator stond hoe dan ook al enige tijd op mijn lijstje te-zien. De film wordt met een zekere regelmaat nog wel eens op TV getoond, dus echt moeilijk zou het niet kunnen zijn. Maar enkele weken terug kreeg ik de kans deze prent op groot scherm te zien, zoiets laat je niet liggen.
Back to the Future (1985)
Robert Zemeckis had het scenario van Back to the Future al een tijdje in zijn schuif liggen voor het effectief in een film werd gegoten. Aanvankelijk was het enkel Steven Spielberg die interesse had om de film te producen. Maar het duo had net enkele minder succesvolle films gemaakt. Als deze film ook zou floppen zou het de doodsteek voor Zemeckis betekenen. Algemeen van de studio's uit was er ook niet veel interesse, de film was te braaf (enkel Disney vond het script te bold), het paste niet in het rijtje van de toenmalige tienerfilms (zie Revenge of the Nerds). Het was pas na Zemeckis' Romancing the Stone dat er interesse getoond werd in het verhaal, ruim drie jaar later.
Peter Pan (2003)
Sinds J.M.Barrie zijn beroemde toneelstuk schreef, is Peter Pan al talrijke keren verfilmd. De eerste versie dateert al van 1924; de laatste nieuwe vrije adaptie is het magnifieke Finding Neverland, over J.M.Barrie zelf op het moment dat hij zijn toneelstuk schrijft. De meeste Peter Pan-verfilmingen kwamen echter rechtstreeks op TV of video uit. Dat maakt dat - Steven Spielberg's vrije interpretatie Hook (1991) niet meegerekend - Peter Pan van P.J.Hogan in 2003 raar genoeg de eerste live-action Peter Pan-geluidsfilm was die in de bioscoopzalen terecht kwam.
The Phantom of the Opera (1925)
Vorige week ben ik ontmaagd. Het is te zeggen, op het vlak van de stille film. Voor het eerst, dat ik me kan herinneren, heb ik een volwaardige stille film gezien. Uiteraard heb ik toen ik wat jonger was de onnoemelijke herhalingen gezien van slapstick humor in de tred van de Dikke en de Dunne, wie niet? En een tijdje terug heb ik de allereerste filmkes gezien. Maar The Phantom of the Opera is toch wel mijn eerste stille langspeelfilm.
The Abyss: Extended Version (1989)
Nu de dvd markt op volle toeren draait lijkt het wel meer regel dan uitzondering dat er aan de dvd-versie van een film een director's cut of een extended version wordt toegevoegd. Het gaat hier gewoonlijk om een heleboel extra scènes die uit de bioscoopversie geknipt zijn. Vaak is dat echter meer dan gewoon een nieuwe marketingstunt. De extended version van de Lord of the Rings Trilogy maakte bijvoorbeeld pijnlijk duidelijk dat de bioscoopversie slechts een flauw afkooksel was van de eigenlijke film. De director's cut van Milos Formans Amadeus leverde een duidelijke meerwaarde aan de bioscoopversie door meer aandacht te schenken aan de muziek. Onlangs bracht ook James Cameron een extended version van zijn sci-fi kaskraker The Abyss op de dvd-markt. Reden genoeg om eens uit te checken wat deze versie bijdraagt aan het origineel!
Gran Torino (2008)
Milk (2008)
Valkyrie (2008)
Revolutionary Road (2008)
Slumdog Millionaire (2008)
Australia (2008)
