Deel twee - Reviews
The Life Aquatic with Steve Zissou (2004)
In 2001 profileerde Wes Anderson zich als eigenzinnig filmmaker met het fel bekroonde The Royal Tenenbaums. Een bizarre film over een dysfunctionele familie die het midden hield tussen komedie en drama en gedragen werd door een hele rits steracteurs. Drie jaar lang was het wachten op zijn volgende film The Life Aquatic with Steve Zissou, die net als The Royal Tenenbaums duidelijk een Wes Anderson stempel krijgt: een beetje bizar - in dit geval zelfs op sommige momenten compleet absurd - en niet meteen in één vakje te categoriseren.
Lilja 4-ever (2002)
Als ik de kans krijgt om gratis film te zien op groot scherm dan laat ik die zelden liggen. Toch voor films waarvan ik weet dat ze goed zijn of die er veel belovend uitzien. Tot vorige week had ik nog niet van Lilja 4-ever gehoord, maar het feit dat het om dezelfde regiseur gaat als Fucking Åmål was voor mij genoeg reden om tijd vrij te maken en deze prent te bekijken.
Sleepy Hollow (1999)
Sleepy Hollow heb ik zo een vijf of zes jaar geleden gezien toen hij in de cinema speelde, en ik weet nog goed dat ik achteraf met een vriend met de fiets terug naar huis moest langs donkere en bosachtige weggetjes. Ondertussen bleef de film maar in mijn achterhoofd bonzen. Onlangs heb ik de film nog eens opgezet, het was toch al een hele tijd geleden en mijn herinnering zei me dat ik het een goeie film vind. Komt daar nog bij dat ik wel kan beschouwd worden als een Tim Burton fan.
Escape from Alcatraz (1979)
Een paar jaar geleden hebben we met de familie een kleine doorreis door Californië gedaan. San-Fransisco was uiteraard meegerekend op de route. Naast een bezoek aan Pier 39, de San Francisco Zoo en Lombard Crooked Street hebben we ook een bootje genomen tot aan The Rock, alwaar we een tour kregen binnen in Alcatraz. En jawel hoor, de cellen van de bewuste ontsnapte gevangen waren opgezet in de achtergelaten staat.
Vera Drake (2004)
Na films als Topsy-Turvy, Secrets & Lies en All or Nothing is Mile Leigh één van de meest gerespecteerde Britse cineasten. Vol verwachting werd dan ook uitgekeken naar zijn nieuwe project: het low-budget abortusdrama Vera Drake. Mike Leigh stelde niet teleur: Vera Drake werd prompt beloond met de Gouden Leeuw op het filmfestival van Venetië. Een schitterende start voor een kleine film die ondertussen - volledig terecht - bedolven werd onder de internationale prijzen.
National Treasure (2004)
Toen ik de trailer van National Treasure voor het eerst zag was is vrij onmiddelijk verkocht voor het plot, het zag er veelbelovend uit. De herinnering aan Indiana Jones had hier ongetwijfeld veel mee te maken. De reden dat ik nu pas ben gaan kijken is omdat ik een beetje terughoudend was na de eerste review en geruchten. Maar ik had nu eens zin een luchtig avonturenfimlpje en liefst een dat ik nog niet gezien had.
Mar adentro (The Sea Inside) (2004)
Een film over een man die vecht voor zijn recht om te mogen sterven. Het klinkt een beetje cliché. En je wil er niet over nadenken wat een melig drama één of andere populistische Amerikaanse cineast daar van zou kunnen maken. Maar Alejandro Amenábar omzeilt die klip zonder probleem. Zijn laatste film, Mar adentro, is werkelijk een pareltje: verrukkelijk geacteerd, bijzonder mooi om te zien en ongelooflijk aangrijpend.
Sideways (2004)
Oscarnacht komt eraan, en traditioneel wil dat zeggen dat wij de eerste maanden van het nieuwe jaar de grote kanshebbers kunnen gaan bewonderen in onze filmzalen. Niet dat een Oscarnominatie een garantie is dat je ook een goede film te zien krijgt, maar meestal zijn er toch wel een aantal films bij die de moeite waard zijn. Sideways behoort tot deze groep kanshebbers die nu in de bioscopen te bewonderen is. Reden genoeg voor mij om eens uit te vissen of deze film inderdaad een trip naar de cinema waard is ...
Poltergeist (1982)
Een tijdje geleden had ik het in mijn review van The Texas Chainsaw Massacre over het feit dat de hedendaagse horror niet veel meer is dan wat flauw en weinig angstaanjagende entertainement. Voorlopig blijf ik bij die stelling. Een tijdje geleden kreeg ik de kans om de zogenaamde klassieker Poltergeist te zien. Van dezelfde regiseur als de orignele versie van The Texas Chainsaw Massacre uit 1974 en van de TV-serie "Tales from the Crypt" waarvoor ik als klein manneke wel eens durfde op te blijven.
Monster's Ball (2001)
Racisme is een zeer ingewikkeld en delicaat onderwerp in onze maatschappij. Je moet steeds opletten met wat je zegt en doet, politieke correctheid heeft hier de bovenhand. Racisme wordt vaak verfilmd als een onuitputtelijke bron van haat en geweld. De wij versus zij mentaliteit heerst hier heel sterk. Maar met Monter's Ball brengt Marc Forster samen met Milo Addica en Will Rokos een zeer integer en humaan verhaal naar voor dat racisme bandert vanuit twijfel en verdriet.
Gran Torino (2008)
Milk (2008)
Valkyrie (2008)
Revolutionary Road (2008)
Slumdog Millionaire (2008)
Australia (2008)
