National Treasure (2004)

Toen ik de trailer van National Treasure voor het eerst zag was is vrij onmiddelijk verkocht voor het plot, het zag er veelbelovend uit. De herinnering aan Indiana Jones had hier ongetwijfeld veel mee te maken. De reden dat ik nu pas ben gaan kijken is omdat ik een beetje terughoudend was na de eerste review en geruchten. Maar ik had nu eens zin een luchtig avonturenfimlpje en liefst een dat ik nog niet gezien had.

Ben Gates (Nicolas Cage) stamt af van een familie schattenjagers. Al generaties lang zijn ze op zoek naar een mythische schat verborgen door de Founding Fathers. De legende zegt dat er een serie hints uiteindelijk leidt tot de bergplaats van de schat. De volgende hint zou op de achterkant van the Declaration of Independence staan. Wanneer Ben te horen krijgt dat zijn voormalige partner Ian Howe (Sean Bean) van plan is om deze te stelen besluit Ben, om de schat en het document veilig te houden, zelf the Declaration of Independence te stelen. Zijn verdere zoektocht verloopt moeizaam, Ian komt steeds net achter Ben aangehold en hij wordt gezocht door de FBI.

Van bij het begin was ik helemaal geïntrigeerd door de mythe van de schat. We krijgen te zien hoe de grootvader van Ben de legende overdraagt naar een nieuwe generatie. Heel even was ik zelf terug in mijn jeugd, en beleefde ik opnieuw mijn droom om ooit zelf een archologische vondst te doen. Het verdere verloop van het plot is eigenlijk een beetje dun, en hoewel het allemaal zeer origineel is, springen we een beetje van de ene hint naar de andere. Een verwijt dat reeds gemaakt is, is dat de kijker een beetje voor dom wordt gehouden. Maar wie gaat er naar dergelijke film om na te denken? Dit is duidelijk een film waarbij je je moet laten onderdompelen in de sfeer. Laat gewoon alles op je afkomen en je zal er zeer snel van genieten.

De personage uitdieping is, in tegenstelling tot Indiana Jones een heel stuk minder. In het begin is het niet helemaal duidelijk wie onze hoofdpersonen zijn, en we krijgen bijzonder weinig informatie meegedeeld in de loop van de film. De rol van ieder personage in het verhaal was daarentegen overduidelijk. Alle cliché rollen zitten erin. De held, the girl, de helper/kluns die voor wat humor moet zorgen, de slechterik en zijn helpertjes, etc. Het was allemaal zeer mooi uitgelijnd en iedereen paste dan ook perfect in het plaatje. De cast zorgde ook voor een iets volwassener ondersteuning van het verhaal. Zet de Brendan Fraser uit The Mummy in de plaats van Nicolas Cage en je krijgt onmiddellijk een film die veel minder geloofwaardig is. (Hoewel ik niet altijd even overtuigd was van Cage als schattenjager).

De film zit propvol met clichés. Op sommige gebeurtenissen zat je te wachten, want je weet dat ze gaan komen. Zo hoort het nu eenmaal volgens de cliché, je wist alleen niet wanneer. De scenaristen hebben hier goed werk van gemaakt om deze geberutenissen toch op een relatief onverwacht moment te plaatsen. Om even een van mijn favoriete zegswijzen aan te halen, maar dan toegespitst op film: een cliché is een cliché omdat het werkt. Wel de scenaristen hebben het duidelijk laten werken in deze film.

Wil je je even terug in je jeugd wanen, en het gevoel krijgen dat je een groot avontuur beleeft dan is National Treasure zeker een aanrader. Het is altijd gevaarlijk een film aan te raden, maar in zijn genre doet de film wat hij moet doen. Een avontuur gevuld met fun brengen.