Poltergeist (1982)

Een tijdje geleden had ik het in mijn review van The Texas Chainsaw Massacre over het feit dat de hedendaagse horror niet veel meer is dan wat flauw en weinig angstaanjagende entertainement. Voorlopig blijf ik bij die stelling. Een tijdje geleden kreeg ik de kans om de zogenaamde klassieker Poltergeist te zien. Van dezelfde regiseur als de orignele versie van The Texas Chainsaw Massacre uit 1974 en van de TV-serie "Tales from the Crypt" waarvoor ik als klein manneke wel eens durfde op te blijven.

Poltergeist is, in tegenstelling tot wat ik eerst dacht, niet gebaseerd op een boek van Stephen King, maar is geschreven door Steven Spielberg. Een jong gezin is ingetrokken in een huis in een nieuwe wijk. Na een tijdje blijkt dat ze niet de enigste nieuwe bewoners zijn. In eerste instantie lijken de geesten zeer vriendelijk en blijft het bij het verplaatsen van objecten, tot vermaak van de familie. Maar als de jongste dochter Carol Anne Freeling (Heather O'Rourke) ontvoerd wordt naar hun 'tussenwereld' blijken ze toch niet zo vriendelijk te zijn.

Echt veel gebeurt er tijdens de film niet. De klassieke introductie van de verschillende personages en het ontdekken van hun medebewoners. Alles is licht en speels. Zo krijgen we onder andere te zien hoe Carol Anne hun bezoekers al enige tijd aanvoelt en hoe de geesten in het huis terechtkomen. Vervolgens is het aan de ouders om te ontdekken wie er zich in hun midden bevindt.

Vanaf de verdwijning van Carol Anne verandert de sfeer lichtjes en wordt er plaats gemaakt voor mysterie en wanhoop. Het gezin haalt specialisten in het paranormale in huis. De rest van de film is een ontdekken van wat er aan de hand is en waarmee ze te maken hebben. Ongetwijfeld het beste deel van de film. Zoals ik al zei gebeurt er eigenlijk niet zoveel maar het is juist dit spel van suggestie en illusie dat het spannend maakt en zorgt voor enkele kippenvel momenten. Het is niet alleen een spel voor de kijker maar eveneens voor de geesten die zich wat bezig houden met de verschillende bewoners.

Dit alles escalleert naar het einde toe waar er lichtjes wordt overdreven met het kwade. Gelukkige gaat het niet echt storen en wordt de film snel afgerond.

Veel meer heb ik er eigenlijk niet over te zeggen. Poltergeist is een cool filmpje als je eens even wat kippenvel wil krijgen en niets beter te doen hebt.