The Beach (2000)

Een paar jaar geleden was er een beetje opspraak rond The Beach, de toenmalige nieuwste van Danny Boyle (Trainspotting, 28 Days Later). Zelf heb ik eerst het gelijknamige boek gelezen van Alex Garland en was zeer onder de indruk van zijn debuutverhaal. Later ben ik ook de film zelf eens gaan huren, zoals met de meeste verfilmingen was het een beetje een teleurstelling, vooral het einde. Maar op zich vond ik de film nog meevallen. Een week geleden was de film nog eens op TV en heb ik mijn mening toch lichtjes moeten herzien.

Richard (Leonardo DiCaprio) is een jonge Amerikaan opgegroeid in de populaire cultuur van videospelletjes. Wat hij wil aanvangen met zijn leven is een vraag die hij zo lang mogelijk uitwijkt. Momenteel is hij op rondreis in Azië met niet meer dan zijn rugzak en de kleren die hij aan heeft. In een hotel ontmoet hij de geflipte Daffy (Robert Carlyle). De volgende dag vindt Richard zijn lichaam terug in zijn kamer, aan zijn deur hangt een kaart met de beschrijving naar een mytische gemeenschap op een tropische strand. Samen met de schone Françoise (Virginie Ledoyen) en haar vriend Étienne (Guillaume Canet) gaat hij op zoek naar deze idylische plaats.

Het belangrijkste in deze film is de sfeerschepping en daar zorgen zowel de beelden als de muziek voor. De locatie voor de gemeenschap is bijzonder goed gekozen, witte stranden, diepblauwe zee en een leuk kleurenspel van planten en bloemen. Heel tropisch, heel idylisch. Ook de opbouw van de gemeenschap komt heel vrij en relaxed over. Tegenover het drukke Bangkok vormt dit een zeer voelbaar contrast. Dit geheel met goed begeleidende muziek wekt onmiddellijk een verlangen op om zelf op zoek te gaan naar een eigen paradijs.

Jammer genoeg staat of valt een film met het verhaal en een goede vertolking. Het verhaal zelf is een bewerking van het gelijknamige boek van Alex Garland, en hoewel ik zeer genoten heb van het boek sprak de film mij minder aan. In tegenstelling tot wat ik verwacht had, hebben ze de iets meer controversiële zaken uit de film gelaten. Zeker het einde is volledig omgegooid, de boodschap is enigzins hetzelfde maar het voelt heel anders aan.

Het verhaal wordt volledig gedragen door Leonardo DiCaprio. Enerzijds als verteller, anderzijds als hoofdrol speler. Het is zeer duidelijk, zeker in vergelijking met The Aviator, dat DiCaprio nog niet de volwassenheid heeft om deze film te dragen. Het personage Richard en de daarbij gaande freestyle-surfer look is hem volledig op het lijf geschreven, maar zijn ietwat kinderlijke toon doet niet alleen af aan zijn personage maar geregeld ook aan de film. Een begrijpelijke, maar jammerlijke keuze vanwege de casting.