Reviews
Duck Soup (1933)
De regering van het ministaatje Freedonia klopt voor de zoveelste keer aan bij de rijke weduwe Teasdale. Het land heeft opnieuw geld nodig, voor een belastingverlaging deze keer. Teasdale zucht even, en stelt dan haar voorwaarden: het oude bestuur moet buiten, en er zal een nieuw bewind komen onder leiding van Rufus T. Firefly (Groucho Marx). De ministers maken daar vreemd genoeg geen enkel probleem van en de volgende dag is Firefly de nieuwe president van het land. Maar er is een kaper op de kust: de dictator van een naburige staat wil Freedonia annexeren, en ziet een huwelijk met Teasdale als de meest eenvoudige manier om dit te bereiken. Jammer genoeg krijgt de weduwe het op haar beurt eerder warm van Firefly. Ach, de liefde. Altijd problemen. De ruzie tussen Firefly en zijn rivaal loopt op, en brengt de vrede tussen hun landen zelfs in gevaar.
The Front (1976)
Laat de filmposter je niet misleiden: The Front is geen film van Woody Allen. Allen neemt enkel de hoofdrol voor zijn rekening in dit verhaal van Martin Ritt en Walter Bernstein over de donkerste bladzijde uit de geschiedenis van de Amerikaanse media. We schrijven de eerste helft van de jaren vijftig, de communistenjacht van senator McCarthy. Om het land en het publiek te beschermen, wordt er een blacklist opgesteld van alle film- en televisiemakers die wel eens rode sympathieën zouden kunnen hebben. Een schrijver of acteur die op deze lijst terechtkomt, raakt bij geen enkele studio nog aan de bak.
Dog Day Afternoon (1975)
Naar binnen, zoveel mogelijk geld in de zak en na tien minuten weer weg in de vluchtauto. Dat was het plan van John Wojtowicz, toen hij in augustus 1972 met twee vrienden de Chase Manhattan bank in Brooklyn binnen liep. Door stom toeval en de bijna aandoenlijke onhandigheid van het trio veranderde de simpele hold-up in een veertien uur durende gijzeling. Drie jaar later herwerkte Sidney Lumet het verhaal van Wojtowicz tot Dog Day Afternoon, met een onvoorstelbare Al Pacino (Sonny Wortznik) in de hoofdrol.
Op die bewuste zomerdag, dus, loopt Sonny de bank binnen met een kartonnen geschenkdoos onder de arm. Zijn twee partners, Sal en Stevie, volgen. Vlak voor sluitingstijd slaan ze hun slag. Sonny houdt de kassiersters onder schot, Sal de manager en Stevie moet op de bewakingsagent letten. Meteen duikt er al een eerste probleem op: Stevie krabbelt terug en wil naar huis.
Hairspray (2007)
Cultuursnobs aller landen: strijk de denkrimpels plat, laat de Russisch, Zweedse en Japanse films even voor wat ze zijn en get your sixties groove on met deze happy Hairspray. Geloof me, in het grauwe winterlandschap van januari is een kijkje door de zuurstokroze bril van Tracy Turnblad, hoofdpersonage van Hairspray, een welkome afwisseling.
Goya's Ghosts (2006)
Heb je een dagje vrij en geen zin om je hersencellen te voelen knetteren bij de aanblik van Paris Hilton en consoorten? Dan is Goya's Ghosts een mooi alternatief. Wie zich niet laat afschrikken door de historische inhoud van het verhaal, gaat twee prachtige uren tegemoet.
The Departed (2006)
Hier hebben we een tijdje op gewacht, de nieuwe Martin Scorsese. In Amerika werd hij al goed onthaald wat de kans groter maakt dat het ook effectief een goede film is. Als we eerlijk moeten zijn was 2006 maar een matig jaar als het op film aankomt. Gelukkig zaten er de laatste weken een paar uitschieters bij. Daar hoort The Departed ook bij. Een rauwe thriller in ware Scorsese stijl.
El Laberinto del Fauno (Pan's Labyrinth) (2006)
Over het algemeen wordt er over EL Laberinto del Fauno, ook wel Pan's Labyrinth, gesproken al een sprookje voor volwassenen. Ik verwachtte mij dan ook aan een fantasierijk verhaal in de trend van The Chronicles of Narnia met een volwassen karakter. Dit bleek echter helemaal niet het geval te zijn, wat niet weg neemt dat EL Laberinto del Fauno een pracht van een film is.
Lucky Number Slevin (2006)
Paul McGuigan ken ik al van zijn eerdere Wicker Park, een eerder matige film waar ik zeker van genoten heb. Lucky Number Slevin lijkt hier qua thema en genre nogal haaks op te staan. Wat ik moest verwachten was me niet helemaal duidelijk, de meningen lijken nogal verdeeld. Er wordt alleszins wel met een noemenswaardige cast gewerkt en de trailer sprak mij best wel aan.
Babel (2006)
Iñárritu zette zichzelf op de kaart met zijn debutfilm Amores perros. De film heeft heel wat succes gekend en is ondertussen uitgegroeid tot een kleine cultfilm. Persoonlijk sprak de film mij niet echt aan, gelukkige waren er genoeg anderen die in hem geloofden. Met 21 Grams heeft hij mij helemaal overtuigd, Iñárritu is een uitstekende cinematograaf en een meester in montage. In Babel buit hij zijn talenten ten volle uit.
Happy Feet (2006)
Ik heb er lang naar uitgekeken om Happy Feet te kunnen zien. Tapdansende en zingende pinguïns. Briljant! De trailer zag er enorm veel belovend uit. Muziek, humor, animatie en pinguïns. Wat meer heb je nodig? Helaas kon de film mijn verwachtingen niet helemaal in lossen. Ik miste iets, alleen kan ik niet goed plaatsen wat.
Gran Torino (2008)
Milk (2008)
Valkyrie (2008)
Revolutionary Road (2008)
Slumdog Millionaire (2008)
Australia (2008)
