Reviews
Respiro (2002)
Een paradijselijk eiland, de zwoele eindeloze zee, prachtige zonovergoten stranden, een hechte vissergemeenschap waar de tijd geen vat op lijkt gehad te hebben, ... Er gaat niets boven een Italiaanse film om de sfeer van vakantie naar boven te brengen. Niet dat Respiro je anderhalf uur lang meeneemt op een zorgeloze uitstap naar het eenvoudige Italiaanse leven. Het leven op het paradijselijke eiland blijk al gauw geen pretje te zijn. Maar toch, onwillekeurig doet de film je smachten naar de zomer...
Respiro is één van die films die in de bioscoop wegens tijdsgebrek aan me voorbij is gegaan. Nu de dvd in mijn bezit is heb ik die fout ondertussen kunnen rechtzetten.
Un long dimanche de fiançailles (2004)
Drie jaar geleden verrasten Jean-Pierre Jeunet en Audrey Tautou vriend en vijand met de schitterende feel-good komedie Le fabuleux destin d'Amélie Poulain. De film ging recht naar het hart van mensen over heel de wereld en werd een gigantisch succes. Met Un long dimanche de fiançailles slaan Jeunet en Tatou opnieuw de handen ineen. Verwachtingen waren dus hooggespannen voor deze nieuwe samenwerking tussen beide wonderkinderen van de Franse cinema. Maar kan de film deze verwachtingen wel inlossen?
Le Pacte des Loups (Brotherhood of the Wolf) (2001)
Het is Halloween. En daar speelt Kanaal Twee natuurlijk op in met een Cult Weekend gevuld met horror films. In tegestelling tot Gert hier, hou ik wel eens van een goeie horror film. Alleen jammer dat er de laatste jaren weinig goeie horrorfilms gemaakt zijn. Of ben ik te oud geworden voor de echte griezels en boemannen. Langs de andere kant heb je dan weer de intelligentere horror film maar deze durf ik dan weer niet echt onder horror te klasseren.
Als ik naar een horror film kijk verwacht ik spanning uiteraard, maar ik verwacht ook wel wat schrik te hebben van de boeman in de film. Eens dit laatste wegvalt is het niet echt horror meer, eerder thriller. Dit is vaak het geval bij de intelligentere horror film. Zo plaats ik Le Pacte des Loups ook eerder bij thriller dan horror.
Eternal Sunshine of the Spotless Mind (2004)
Onder het motto Voor alles een eerste keer! schrijf ik vandaag, speciaal voor jullie, mijn eerste filmrecensie. Wel echt een recensie zou ik het niet durven noemen, eerder 'de mening van een filmliefhebber'. Natuurlijk is er niets beter om mijn eigen creativiteit te laten ontplooien dan een film te bespreken geschreven door een van de origineelste scenaristen. Wie Adaptation, Human Nature en zeker Being John Malkovich gezien heeft weet dat Charlie Kaufman aan de top staat als het op originele scenarios aankomt. Eternal Sunshine of the Spotless Mind is hier zeker geen uitzondering op.
Oldboy (2003)
De Aziatische film is de laatste tijd alomtegenwoordig in onze cinemazalen. En geen filmliefhebber die daar kwaad om is, want de meeste van deze films zijn van een zeer hoge kwaliteit. Oldboy van Chan-wook Park is daar geen uitzondering op. Dit extreem-gewelddadige wraakverhaal was één van de kanshebbers voor de Gouden Palm op het laatste filmfestival van Cannes - zeker vermits de film helemaal de stijl van juryvoorzitter Quentin Tarantino uitstraalde. Die hoogste eer was zoals gekend voor Michael Moore weggelegd, maar Oldboy kreeg er wel de Grote Prijs van de Jury. Tarantino stak het ook niet onder stoelen of banken dat hij volledig weg was van de film. En terecht, want Oldboy heeft alle ingrediënten van een Tarantinofilm, alleen onder het motto: meer en beter.
La meglio gioventù (2003)
Goed nieuws voor alle cinefielen en liefhebbers van de betere film in het algemeen: na een lange wachttijd is La meglio gioventù van Marco Tullio Giordana in België en Nederland eindelijk te koop op dvd mét nederlandstalige ondertitels.
De Italiaanse filmindustrie zit in een crisis sinds het begin van de jaren '80, vooral te wijten aan de opkomst van de commerciëe televisie in Italië. De laatste jaren lijkt ze echter terug in de lift opwaarts plaatsgenomen te hebben. Films als Il postino, L'uomo delle stelle, La vita é bella, La stanza del figlio en Respiro dienden al als bewijs van de heropleving van de Italiaanse cinema. La meglio gioventù zit echter nog een niveau hoger dan al deze films. Deze familiekroniek, verwikkeld in 40 jaar Italiaanse geschiedenis, mag zonder twijfel tot één van de sterkste films van de afgelopen jaren gerekend worden.
The Motorcycle Diaries (diarios de motocicleta) (2004)
Ché Guevara hoeft geen inleiding meer. Zijn naam is wereldberoemd, zijn beeltenis is terug te vinden op talloze t-shirts en zijn revolutie is al ontelbare keren bestudeerd. De Braziliaanse filmmaker Walter Salles (bekend van veelgeprezen films als Central do Brasil en Abril Despedaçado) besloot dan ook zijn levensverhaal van een andere zijde te benaderen. Zijn recentste film the Motorcycle Diaries, één van de revelaties op het jongste filmfestival van Cannes, vertelt het verhaal van Ché als jongeman, voor hij één van de bekendste revolutionaire leiders van de twintigte eeuw werd. Ché Guevara's personage wordt in de film vertolkt door Gael García Bernal, die na films als Amores perros, Y tu mamá también en La mala educatión ongetwijfeld de titel van snelst rijzende ster in de Spaanssprekende cinema verdiend heeft. Wanneer Walter Salles en Gael García Bernal hun krachten bundelen, kan dat eigenlijk niet anders dan spectaculair vuurwerk geven. The Motorcycle Diaries overtreft echter zelfs de stoutste verwachtingen.
Touching the Void (2003)
Een eerste post op een blog schrijven, het is zoals op reis gaan in een nieuw land: je weet niet goed waar je aan begint of waar de reis je zal voeren (een beetje uitdaging en spanning in het leven is altijd mooi meegenomen), je spreekt de taal niet (mijn kennis van webtaal of webdesign is volledig onbestaande), maar je zit vol goede bedoelingen om een nieuwe wereld te verkennen. Ik heb lang nagedacht over een manier om mezelf op een deftige manier voor te stellen, maar uiteindelijk leek het me beter om gewoon met de deur in huis te vallen en te beginnen schrijven (lees: bij gebrek aan een deftige manier om mezelf voor te stellen, sla ik dat deel voorlopig gewoon over). Uiteindelijk leer je me wel kennen aan de hand van wat ik schrijf. En welk onderwerp leent zich beter tot mijn eerste post dan een film over bergbeklimmen, vermits ik zelf absoluut nog nooit ook maar enige poging in die richting ondernomen heb (en na het zien van deze film direct beslist heb om dat voorlopig maar zo te laten). Nee serieus, bergbeklimmen is misschien mijn ding niet, maar film is wél één van mijn grootste passies. Ziehier dan ook de eerste, maar zeker niet de laatste filmrecensie die ik op deze site zal neerpennen.
Gran Torino (2008)
Milk (2008)
Valkyrie (2008)
Revolutionary Road (2008)
Slumdog Millionaire (2008)
Australia (2008)
