Le Pacte des Loups (Brotherhood of the Wolf) (2001)

Het is Halloween. En daar speelt Kanaal Twee natuurlijk op in met een Cult Weekend gevuld met horror films. In tegestelling tot Gert hier, hou ik wel eens van een goeie horror film. Alleen jammer dat er de laatste jaren weinig goeie horrorfilms gemaakt zijn. Of ben ik te oud geworden voor de echte griezels en boemannen. Langs de andere kant heb je dan weer de intelligentere horror film maar deze durf ik dan weer niet echt onder horror te klasseren.

Als ik naar een horror film kijk verwacht ik spanning uiteraard, maar ik verwacht ook wel wat schrik te hebben van de boeman in de film. Eens dit laatste wegvalt is het niet echt horror meer, eerder thriller. Dit is vaak het geval bij de intelligentere horror film. Zo plaats ik Le Pacte des Loups ook eerder bij thriller dan horror.

Het verhaal is geïnspireerd door de Franse legende van het Beest van Gevaudan. Het Frankrijk ten tijde van 1764. Gevaudan wordt al enige tijd geplaagd door een mysterieus wolfachig beest. Willekeurig worden er vrouwens en kinderen vermoord. Chevalier de Fronsac (Samuel Le Bihan) en zijn Indiaanse vriend Mani (Mark Dacascos) worden door de Franse koning naar Gevaudan gestuurd om de moorden te onderzoeken. De locale Marquis d'Apcher (Jérémie Rénier) helpt de mannen met hun zoektocht naar het beest. Al vlug blijkt dat ze met meer te maken hebben dan enkel maar een moordlustig beest.

Het verhaal zelf wordt weergegeven als een grote flashback van de Marquis d'Apcher (Jacques Perrin). Het is typisch voor die tijd (en nog steeds) dat elke streek zijn eigen legende heeft en door het gebruik van een verteller kom je onmiddellijk in de juiste sfeer terecht. Het legendarisch wordt op het eide van de film nog eens extra in de verf gezet als de Marquis d'Apcher benadrukt dat hij waarschijnlijk de laatste persoon is dat de waarheid van Het Beest kent.

Wat sommigen wel zou kunnen storen is dat er verschillende uiteenopende elementen aan bod komen in de film. Kung-fu gevechtscènes, spannende achtervolgingen, bloedige moorden, kerk en politiek, horror en romantiek. En niet te vergeten; de verscheindenheid aan personages. Dit alles kan een versnipperd beeld weergeven van de film alsof Gans (of de scenaristen) niet goed wist wat hij wou.

Het leuke aan de film is dat hij zodanig goed in beeld is gebracht dat al die verschillende elementen niet storen. Alles lijkt mooi samen te hangen. Cinematografisch is de film bijna een parel, het is alsof je naar een reeks foto's zit te kijken. Ook de muziek is goed gekozen. De sfeer is duidelijk en de emoties zijn sterk.

Wat ik niet goed begrijp is dat Kanaal Twee hem uitgezonden heeft in het Engels. Gelukkige speelde hij ook op JimTV in de originele Franstalige versie. Kijk altijd naar een film in de originele taal! Dus als je van plan bent te kijken zorg dan dat je de Franse versie meeneemt uit de videotheek.