Frankrijk
L'Instinct de Mort (2008)
Hoe lok je mensen in tijden van Loft naar een bioscoopzaal waarin ze een Franse gangsterfilm draaien? Geen idee, maar L'Instinct de Mort zorgt er wel voor dat dat publiek binnenkort opnieuw een kaartje koopt voor deel twee van deze knappe biopic.
Broken Flowers (2005)
Jim Jarmusch is een cineast die het motto: 'less is more' steeds hoog in zijn vaandel gedragen heeft. In zijn jongste film Broken Flowers vormt hij een team met een acteur die in zijn meest recente films zich steeds meer opwerpt als de belichaming van dat motto: de immer fantastische Bill Murray. Coffee and Cigarettes was een eerste kennismaking voor beiden; Broken Flowers is hun eerste langspeelfilm samen. Het resultaat is vuurwerk. Geen opvallende, flashy, effectgeladen film. Wel een kleine, eenvoudige en rustige film, die door merg en been gaat en in al zijn eenvoud zo groot wordt, dat hij met kop en schouders boven de rest van het filmaanbod uitsteekt.
Vera Drake (2004)
Na films als Topsy-Turvy, Secrets & Lies en All or Nothing is Mile Leigh één van de meest gerespecteerde Britse cineasten. Vol verwachting werd dan ook uitgekeken naar zijn nieuwe project: het low-budget abortusdrama Vera Drake. Mike Leigh stelde niet teleur: Vera Drake werd prompt beloond met de Gouden Leeuw op het filmfestival van Venetië. Een schitterende start voor een kleine film die ondertussen - volledig terecht - bedolven werd onder de internationale prijzen.
Mar adentro (The Sea Inside) (2004)
Een film over een man die vecht voor zijn recht om te mogen sterven. Het klinkt een beetje cliché. En je wil er niet over nadenken wat een melig drama één of andere populistische Amerikaanse cineast daar van zou kunnen maken. Maar Alejandro Amenábar omzeilt die klip zonder probleem. Zijn laatste film, Mar adentro, is werkelijk een pareltje: verrukkelijk geacteerd, bijzonder mooi om te zien en ongelooflijk aangrijpend.
2046 (2004)
Het jaar is nog niet om en alweer stormt een Aziatische film de westerse cinemazalen in. Dit keer gaat het om de langverwachte nieuwe film van Chinees filmvirtuoos Wong Kar Wai (Happy Together, In the mood for love). 5 jaar had Wong Kar Wai nodig om deze film af te werken. Het scenario werd talloze keren volledig herschreven en de productie had te lijden onder budgetaire problemen en het sars-virus. Maar Wong Kar Wai zette door en na 5 jaar wachten wordt het geduld van de liefhebbers van de betere Aziatische film nu beloond. Enkele weken geleden werd de film op de European Film Awards (de Europese Oscars) al beloond met de Screen International Award als beste niet-Europese film.
Respiro (2002)
Een paradijselijk eiland, de zwoele eindeloze zee, prachtige zonovergoten stranden, een hechte vissergemeenschap waar de tijd geen vat op lijkt gehad te hebben, ... Er gaat niets boven een Italiaanse film om de sfeer van vakantie naar boven te brengen. Niet dat Respiro je anderhalf uur lang meeneemt op een zorgeloze uitstap naar het eenvoudige Italiaanse leven. Het leven op het paradijselijke eiland blijk al gauw geen pretje te zijn. Maar toch, onwillekeurig doet de film je smachten naar de zomer...
Respiro is één van die films die in de bioscoop wegens tijdsgebrek aan me voorbij is gegaan. Nu de dvd in mijn bezit is heb ik die fout ondertussen kunnen rechtzetten.
Un long dimanche de fiançailles (2004)
Drie jaar geleden verrasten Jean-Pierre Jeunet en Audrey Tautou vriend en vijand met de schitterende feel-good komedie Le fabuleux destin d'Amélie Poulain. De film ging recht naar het hart van mensen over heel de wereld en werd een gigantisch succes. Met Un long dimanche de fiançailles slaan Jeunet en Tatou opnieuw de handen ineen. Verwachtingen waren dus hooggespannen voor deze nieuwe samenwerking tussen beide wonderkinderen van de Franse cinema. Maar kan de film deze verwachtingen wel inlossen?
Le Pacte des Loups (Brotherhood of the Wolf) (2001)
Het is Halloween. En daar speelt Kanaal Twee natuurlijk op in met een Cult Weekend gevuld met horror films. In tegestelling tot Gert hier, hou ik wel eens van een goeie horror film. Alleen jammer dat er de laatste jaren weinig goeie horrorfilms gemaakt zijn. Of ben ik te oud geworden voor de echte griezels en boemannen. Langs de andere kant heb je dan weer de intelligentere horror film maar deze durf ik dan weer niet echt onder horror te klasseren.
Als ik naar een horror film kijk verwacht ik spanning uiteraard, maar ik verwacht ook wel wat schrik te hebben van de boeman in de film. Eens dit laatste wegvalt is het niet echt horror meer, eerder thriller. Dit is vaak het geval bij de intelligentere horror film. Zo plaats ik Le Pacte des Loups ook eerder bij thriller dan horror.
Gran Torino (2008)
Milk (2008)
Valkyrie (2008)
Revolutionary Road (2008)
Slumdog Millionaire (2008)
Australia (2008)
