Eternal Sunshine of the Spotless Mind (2004)

Onder het motto Voor alles een eerste keer! schrijf ik vandaag, speciaal voor jullie, mijn eerste filmrecensie. Wel echt een recensie zou ik het niet durven noemen, eerder 'de mening van een filmliefhebber'. Natuurlijk is er niets beter om mijn eigen creativiteit te laten ontplooien dan een film te bespreken geschreven door een van de origineelste scenaristen. Wie Adaptation, Human Nature en zeker Being John Malkovich gezien heeft weet dat Charlie Kaufman aan de top staat als het op originele scenarios aankomt. Eternal Sunshine of the Spotless Mind is hier zeker geen uitzondering op.

In de film volgen we Joel (Jim Carrey). Nadat hij ontdekt heeft dat zijn vriendin Clementine (Kate Winslet) vrij direkt een einde heeft gemaakt aan hun relatie door hem uit haar geheugen te laten wissen besluit hij uit wanhoop hetzelfde te doen. Hij huurt Dr. Howard Mierzwaik (Tom Wilkinson) - de uitvinder van het proces - en zijn team in om Clementine te laten wissen. Dit proces neemt ons, samen met Joel, op een reis doorheen herinneringen aan zijn relatie met Clementine. Bij het herbeleven van hun eerdere passie probeert Joel vanuit zijn slaap een einde te maken aan het proces.

Over de uitwerking van de film kan ik niet onmiddelijk iets zeggen. Maakt mij dit een slecht kijker of ligt het hier aan de regie? Zoals in elke film hebben we de drie tijdsdimensies; verleden, heden, toekomst. In deze film draait het echter vooral om het verleden en wordt er dus in overvloed gebruik gemaakt van flashbacks. Het leuke aan de flashbacks is dat ze elke een eigen verhaal vertellen zonder de film echt te breken in verschillende kortfilms.

Het bindemiddel van deze flashbacks: Joel, vertolkt door Jim Carrey. En dat doet ie goed, jawel! Iedereen kent Jim Carrey, dienen onnozelaar daar. Als je zijn naam hoort denk je Ace Ventura en niet Man on the Moon en The Truman show. Wel de meesten onder jullie toch, en dit zal ongetwijfeld nog lang zo blijven.

Een van de meest miskende acteurs. Op vlak van 'serieuze' films wel te verstaan. The Truman show hebben de meesten wellicht wel gezien of toch zeker van gehoord. Wie Man on the Moon nog niet gezien gezien heeft zou nu stillekes aan met grote schaamte in zijn stoel mogen wegzakken. Sindsdien heb ik respect voor Jim Carrey met ongekende grenzen. Deze man kan acteren, en dat heeft hij Eternal Sunshine of the Spotless Mind nog maar eens bewezen. Onze man zag er ook plots stukken volwassener uit dan in zijn andere films.

Jim Carrey's tegenspeelster Kate Winslet, beroemd van Titanic zet ook een zeer mooie rol neer. Maar dat zij kan acteren wisten wel al langer, zie ook The Life of David Gale. Tot slot nog een eervolle vermelding voor Kirsten Dunst met sexy slipje en wit t-shirtje.

Voor mij heeft de film misschien net het potentieel van een klassieker te worden. Met dergelijk titel verwcht je natuurlijk niets anders. Maar het lijkt er op dat de betere Jim Carrey film gedoemd is tot een stil leven. Wat zeer jammer is natuurlijk. (Ben ik eigenlijk nog wel objectief als Charlie Kaufman en Jim Carrey fan?)