2003
Zatôichi (2003)
Ik ben verliefd geworden. Ik heb een liefde ontwikkeld voor de Aziatische film, of toch de Chinese en Japanse film. Ik heb wel nog wat moeite met het onderschied te maken. Ik was al zo goed als verkocht na het zien van Hero, een absolute topper. 2046 heeft de doorslag geven. Ik was verkocht voor de mooie, exotische kleuren en de heelrijke tongval. Het was dan ook maar een kleine moeite om Zatôichi uit de winkelrekken te nemen en dezelfde avond in de DVD speler te steken.
Thirteen (2003)
Mensen gaan niet hun hele leven lang aan dezelfde frequentie naar de bioscoop, en vaak blijken ze in hun jeugd de grootste filmconsumenten te zijn. Tieners vormen dan ook een levensbelangrijke markt voor de Hollywoodstudio's. Niet alleen als doelgroep in hun marketingstrategieën, maar ook als onderwerp voor hun films en TV-series. De hele resem high schoolkomedies en -drama's die dit opleverde - genre She's All That, 10 Things I Hate about You of Dawson's Creek - hadden vaak een bedroevend resultaat: ofwel te oppervlakkig, ofwel overdreven romantiserend. Slechts af en toe verschijnt er een film die de levenswereld van tieners op een authentieke wijze lijkt te benaderen. Lukas Moodyssons' Fucking Åmål was zo een film. Catherine Hardwicke's Thirteen is dat ook.
Peter Pan (2003)
Sinds J.M.Barrie zijn beroemde toneelstuk schreef, is Peter Pan al talrijke keren verfilmd. De eerste versie dateert al van 1924; de laatste nieuwe vrije adaptie is het magnifieke Finding Neverland, over J.M.Barrie zelf op het moment dat hij zijn toneelstuk schrijft. De meeste Peter Pan-verfilmingen kwamen echter rechtstreeks op TV of video uit. Dat maakt dat - Steven Spielberg's vrije interpretatie Hook (1991) niet meegerekend - Peter Pan van P.J.Hogan in 2003 raar genoeg de eerste live-action Peter Pan-geluidsfilm was die in de bioscoopzalen terecht kwam.
The Texas Chainsaw Massacre (2003)
Als je naar de horror films van de laatste jaren kijkt zit er niet al te veel soeps bij. Toegegeven, er zijn een paar waardige pogingen geweest. Neem nu Jeepers Creepers, deze neemt een goede start, maar het geheim wordt helaas te vroeg prijsgegeven en dan vervalt de film in een flauw griezel filmpje. Meer dan wat moderne entertainement stelt het allemaal niet meer voor. De recentelijk verfilmde Dawn of the Dead zou wel goed moeten zijn, maar deze heb ik dan weer nog niet gezien. Helaas is de keuze van Marcus Nispel om de klassieker The Texas Chainsaw Massacre te verfilmen niet zo goed uitgedraaid.
Angels in America (2003)
De zesdelige miniserie Angels in America was vorig jaar hét paradepaardje van de Amerikaanse TV-zender HBO. Een serie over een reeks homoseksuelen maken voor een groot publiek is geen eenvoudig gegeven in een land dat op sommige vlakken nog vrij conservatief is. Maar regisseur Mike Nichols (The Graduate, Primary Colors, Closer) kwijt zich met verve van deze taak en heeft met deze serie zonder twijfel één van de betere zaken gemaakt die de laatste jaren op TV verschenen zijn.
Angels in America volgt in zes delen het leven van enkele mannen een vrouwen in het Amerika van de jaren '80, dus tijdens de begindagen van de vreselijke aidsepidemie en het tijdperk van Reagan: een homokoppel waarvan één van beide mannen aids heeft , een flamboyante mannelijke en homoseksuele verpleger, een getrouwd koppel waarvan de man stiekem homo is, de moeder die niet wil aanvaarden dat haar getrouwde zoon eigenlijk homo is, een beroemde maar gewetenloze homoseksuele advocaat die niet alleen stervend is, maar ook op het punt staat om zijn advocaatslicentie te verliezen en -last, but certainly not least- een vrouwelijke engel die komt verkondigen dat de hemel in de problemen zit en dat God hen in de steek heeft gelaten. Langzaam maar zeker raken hun levens in elkaar verstrengeld.
Elf (2003)
Het is Kerstmis en daarbij hoort natuurlijk een kerstfilm. De laatste jaren was het behoorlijk triestig op het vlak van goede kerstfilm. Een jaar geleden verwachte ik dan eigenlijk ook niets anders Elf. Maar ik moet toegeven dat ik aangenaam verrast ben door deze film.
David Berenbaum heeft met zijn verhaal eens een andere benadering aangehaald dan de typische papa-wordt-kerstman of klein meisje gelooft niet meer in kerst. Nee, het drait hier allemaal rond "Santa's Little Helper", een elf.
Oldboy (2003)
De Aziatische film is de laatste tijd alomtegenwoordig in onze cinemazalen. En geen filmliefhebber die daar kwaad om is, want de meeste van deze films zijn van een zeer hoge kwaliteit. Oldboy van Chan-wook Park is daar geen uitzondering op. Dit extreem-gewelddadige wraakverhaal was één van de kanshebbers voor de Gouden Palm op het laatste filmfestival van Cannes - zeker vermits de film helemaal de stijl van juryvoorzitter Quentin Tarantino uitstraalde. Die hoogste eer was zoals gekend voor Michael Moore weggelegd, maar Oldboy kreeg er wel de Grote Prijs van de Jury. Tarantino stak het ook niet onder stoelen of banken dat hij volledig weg was van de film. En terecht, want Oldboy heeft alle ingrediënten van een Tarantinofilm, alleen onder het motto: meer en beter.
La meglio gioventù (2003)
Goed nieuws voor alle cinefielen en liefhebbers van de betere film in het algemeen: na een lange wachttijd is La meglio gioventù van Marco Tullio Giordana in België en Nederland eindelijk te koop op dvd mét nederlandstalige ondertitels.
De Italiaanse filmindustrie zit in een crisis sinds het begin van de jaren '80, vooral te wijten aan de opkomst van de commerciëe televisie in Italië. De laatste jaren lijkt ze echter terug in de lift opwaarts plaatsgenomen te hebben. Films als Il postino, L'uomo delle stelle, La vita é bella, La stanza del figlio en Respiro dienden al als bewijs van de heropleving van de Italiaanse cinema. La meglio gioventù zit echter nog een niveau hoger dan al deze films. Deze familiekroniek, verwikkeld in 40 jaar Italiaanse geschiedenis, mag zonder twijfel tot één van de sterkste films van de afgelopen jaren gerekend worden.
Touching the Void (2003)
Een eerste post op een blog schrijven, het is zoals op reis gaan in een nieuw land: je weet niet goed waar je aan begint of waar de reis je zal voeren (een beetje uitdaging en spanning in het leven is altijd mooi meegenomen), je spreekt de taal niet (mijn kennis van webtaal of webdesign is volledig onbestaande), maar je zit vol goede bedoelingen om een nieuwe wereld te verkennen. Ik heb lang nagedacht over een manier om mezelf op een deftige manier voor te stellen, maar uiteindelijk leek het me beter om gewoon met de deur in huis te vallen en te beginnen schrijven (lees: bij gebrek aan een deftige manier om mezelf voor te stellen, sla ik dat deel voorlopig gewoon over). Uiteindelijk leer je me wel kennen aan de hand van wat ik schrijf. En welk onderwerp leent zich beter tot mijn eerste post dan een film over bergbeklimmen, vermits ik zelf absoluut nog nooit ook maar enige poging in die richting ondernomen heb (en na het zien van deze film direct beslist heb om dat voorlopig maar zo te laten). Nee serieus, bergbeklimmen is misschien mijn ding niet, maar film is wél één van mijn grootste passies. Ziehier dan ook de eerste, maar zeker niet de laatste filmrecensie die ik op deze site zal neerpennen.
Gran Torino (2008)
Milk (2008)
Valkyrie (2008)
Revolutionary Road (2008)
Slumdog Millionaire (2008)
Australia (2008)
