2002

Signs (2002)

Signs, na The Sixth Sense en Unbreakable de derde mysterie-thriller van M. Night Shyamalan, was drie jaar geleden een geweldig box office-succes. De film bracht wereldwijd meer dan 400 miljoen dollar in het laatje. Zoals zoveel films heb ik hem toen wegens tijdsgebrek gemist. Maar gisteren vertoonde ze hem voor het eerst op TV; een kans die ik me niet opnieuw ging laten ontglippen.

reageer verder lezen »

Lilja 4-ever (2002)

Als ik de kans krijgt om gratis film te zien op groot scherm dan laat ik die zelden liggen. Toch voor films waarvan ik weet dat ze goed zijn of die er veel belovend uitzien. Tot vorige week had ik nog niet van Lilja 4-ever gehoord, maar het feit dat het om dezelfde regiseur gaat als Fucking Åmål was voor mij genoeg reden om tijd vrij te maken en deze prent te bekijken.

reageer verder lezen »

Adaptation (2002)

De laatste tijd heb ik weer heel wat films gezien. En hoewel ik graag nog eens een nieuwe film had bekeken heb ik eigenlijk alleen maar films opnieuw bekeken. Als je een film voor de tweede (of derde of vierde) keer bekijkt ga je (steeds) op andere zaken letten. Past de muziek er wel bij? Zijn de camerastandpunten wel goed gekozen? Is het eigenlijk wél een goed verhaal? Soms wordt je door een 'first view' een beetje overdonderd en zeg je Wow! Wat een goeie film!

Een film herbekijken kan twee effecten hebben: je gaat de film nog meer apprecieren of je vind hem toch maar niets (omgekeerd kan het zijn dat je een na eerste zicht slechte film wél gaat apprecieren). Adaptation valt ongetwijfeld in de eerste categorie. Een script om U tegen te zeggen. Een script dat - uiteraard - enkel door de Charlie Kaufman kan geschreven zijn (Being John Malkovich, Eternal Sunshine of the Spotless Mind, e.a.).

reageer verder lezen »

Respiro (2002)

Een paradijselijk eiland, de zwoele eindeloze zee, prachtige zonovergoten stranden, een hechte vissergemeenschap waar de tijd geen vat op lijkt gehad te hebben, ... Er gaat niets boven een Italiaanse film om de sfeer van vakantie naar boven te brengen. Niet dat Respiro je anderhalf uur lang meeneemt op een zorgeloze uitstap naar het eenvoudige Italiaanse leven. Het leven op het paradijselijke eiland blijk al gauw geen pretje te zijn. Maar toch, onwillekeurig doet de film je smachten naar de zomer...

Respiro is één van die films die in de bioscoop wegens tijdsgebrek aan me voorbij is gegaan. Nu de dvd in mijn bezit is heb ik die fout ondertussen kunnen rechtzetten.

reageer verder lezen »