Shark Tale (2004)

Af en toe moet je eens uitblazen en dat doe je het best met een leuke en ontspannende film. Onlangs deed ik het met Shark Tale. Natuurlijk, om goed te kunnen uitblazen moet je wel een degelijk ontspannende film kiezen die meer is dan alleen maar leuk. Anders zit je je dood te ergeren aan de saaiheid van de film en hoe het maar steeds niet lukt om grappig te zijn. Je voelt het ongetwijfeld al aankomen, Shark Tale is toch niet dat wat het wil en kan zijn.

De onderwaterwereld wordt helemaal opgeschud als de zoon van de maffia baas Don Lino (Robert De Niro) dood wordt aangetroffen met als overlevende de kleine vis Oscar (Will Smith). Er wordt onmiddellijk aangenomen dat Oscar de grote haai heeft vermoord wat voor Oscar helemaal geen probleem is, hij speelt rustig het spelletje mee. Eindelijk is hij iemand en is hij van zijn ordinaire leventje als Walviswasser af. Lenny (Jack Black), de tweede zoon van Don Lino. Lenny is een beetje een buitenbeentje als haai. Hij houdt niet van geweld en is vegitariër. Samen met Oscar beraamt hij een plan waardoor Oscar alom gevreesd wordt en Lenny kan verdwijnen uit de maffia wereld.

Zoals je kan lezen een verhaal met redelijk wat potentieel om ontspannend, leuk en grappig te zijn. Toch zit ik met een dubbel gevoel. Enerzijds denk ik dat ze er zoveel mogelijk hebben uitgehaald, maar anderzijds denk ik dat ze er gerust wat meer hadden kunnen uithalen. Het zal wel te maken hebben met een gebrek aan echt grappige situaties. Er zitten wel een aantal geslaagde stukken in, maar niet genoeg om de hele film te dragen.

Wat ik wel zeer geslaagd vind aan de film is de uitwerking van de personages. Elke vis is ontworpen naar de stem en ik durf zelfs stellen naar het uiterlijk van de acteurs. Sommige vissen zijn echt subliem gedaan. En wie zegt dat je geen steorotypen kan creëren met vissen heeft groot ongelijk. Rastamannekes omdopen tot kwallen, echt geniaal! Ook de stemmen zijn zeer stereotypisch, ze hebben daar hun best gedaan om de juiste cast binnen te halen.

Het is dan weer door deze stereotyperingen dat er niet al te veel diepgang zit in het verhaal en zijn personages. Ik ken maar weinig films die met dergelijke oppervlakkigheid nog een genietbare film brengen. Shark Tale schommelt zo wat op het randje. Ondanks het feit dat de personages wel geslaagd zijn, komt er maar weinig uit voort.

Shark Tale is iets te opvallend gemaakt voor een kinderpubliek. Deze film is helemaal niet vergelijkbaar met de betere animatie films als Shrek, The Incredibles en Finding Nemo (hoewel deze laatste ook wat uit de boot valt omwille van zijn volwassen uitstraling). Shark Tale biedt zo goed als niets voor de volwassen kijker, geen onderliggende toon die de kinderen niet kunnen vatten. Typisch, en jammer, voor Hollywood is dat er weer maar eens een moraal moet meegegeven worden op het einde van de film. Ik raad de liefhebbers aan goed op details te letten. Er zitten een paar leuke knipogen naar andere films tussen.