The Lion King 1 1/2 (2004)

Tien jaar geleden werkte The Lion King zich op tot de succesvolste tekenfilm tot dan toe. Hollywood zou Hollywood niet zijn en Disney zou Disney niet zijn moest dat succes niet gevolgd worden door een hele resem sequels die direct in de videotheek belanden. Meestal zijn al die spin-offs natuurlijk een maat voor niets en er alleen maar op gericht om succesfilms zo lang mogelijk uit te melken en de laatste cent uit de zakken van de consumenten te persen. The Lion King II: Simba's Pride bleek in 1998 gelukkig kwalitatief nog redelijk ok te zijn. Geen superfilm, maar beter dan gewoon een sequel om een sequel te maken. Onlangs kreeg ik ook de kans om de derde film te zien (lees: ik heb mezelf de trilogie box aangeschaft) en deze zit er recht op! The Lion King 1 1/2 staat garant voor een avondje plezier en lachen!

In plaats van een totaal nieuwe film te maken, opteerden de makers van de derde Lion King er voor om de eerste film te herwerken in een hilarische parodie op de originele film. The Liong King 1 1/2 brengt je achter de schermen van de eerste film. Veel nieuwe personages komen er dan ook niet aan bod. Alleen Timon krijgt gezelschap van opa Max stokstaart en mama stokstaart (met de stem van Marge Simpson!). Het orinele verhaal passeert terug de revue, maar dan verteld vanuit het standpunt van Timon en Pumbaa. Een terechte keuze, want dit olijke duo steelde in de originele film ook al de show als de grappigste nevenpersonages. In de originele film komen ze echter pas vanaf de helft van de film in beeld. Nu blijkt dat ze de hele film op de achtergrond aanwezig waren, al kregen we dat toen niet te zien. Nu gelukkig wel...

En hoe! Vanuit hun comfortabele commentaarstoel zappen de twee ons doorheen de eerste film, aangevuld met nieuwe scènes van wat we toen niet te zien kregen waardoor de oorspronkelijke scènes soms totaal andere dimmensies aannemen. Het is echter de niet zo subtiele commentaar van Timon en Pumbaa op de hele beestenboel van de eerste film die deze film zo grappig maakt. Zoals het een goede parodie betaamt hebben ze weinig moeite om de draak te steken met alles wat er in de eerste film gebeurde. Dat is juist de sterkte van de film: hij neemt zichzelf niet al te serieus. Zo wordt de film bijvoorbeeld plots onderbroken door een stukje verkooptelevisie omdat Pumbaa op de afstandsbediening is gaan zitten. Of moet het karaokemoment stilgelegd worden omdat Pumbaa het insectje dat over de woorden die moeten gezongen worden huppelt opgegeten heeft...

Hetzelfde effect bereiken als zijn origineel doet The Lion King 1 1/2 nooit. Daarvoor is de film te beperkt. Hij focust alleen maar op het humoristische effect en laat al de rest (een boodschap of moraal, emotionele diepgang etc.) voor wat het is. Maar who cares? Wie van de originele Lion King hield en goesting heeft in een ontspannend avondje lachen moet zeker deze film eens gaan huren. Hakuna Matata!