House of Flying Daggers (2004)

Zhang Yimou is één van de meest bekroonde Chinese regisseurs van de afgelopen 15 jaar. Kleuren, lijnen, bewegingen, gevechtsscènes... Zhang weet ze als geen ander te combineren tot puur esthetisch genot. Feilloos geeft hij stemmingen en emoties visueel weer op een manier waar veel andere bekroonde regisseurs nog iets van kunnen leren. Vorig jaar verraste Zhang Yimou de wereld met het visueel bijna perfecte Hero. House of Flying Daggers is zijn volgende meesterwerk dat nu in de cinema's te bewonderen is.

China, 9de eeuw na Christus. De overheid (Tang dynastie) staat zwak. Hun macht wordt aangevochten door een invloedrijke rebellenclan: het Huis van de Vliegende Dolken. Twee plaatselijke politiemannen slagen erin om de blinde danseres Mei (Zhang Ziyi) gevangen te nemen, van wie ze vermoeden dat ze een belangrijk lid is van de rebellenbeweging. Samen smeden ze een plan om de opstandelingen uit te schakelen. Eén van hen (Takeshi Kaneshiro) probeert het vertrouwen van Mei te winnen door haar te 'bevrijden' uit haar gevangenis. Samen beginnen ze aan een tocht die hen moet leiden naar het hart van het rebellenfront. Een tocht, waarin gevoelens hoog oplaaien en iedereen duistere geheimen in zich draagt...

Op esthetisch vlak moet House of Flying Daggers niet veel onderdoen voor Hero. De prachtig gechoregrafeerde dans van Mei in het begin van de film en het gevecht hoog in de bamboebomen naar het einde van de film toe zijn ongetwijfeld hoogtepunten in de recente cinematografische geschiedenis te noemen. Het verschil is echter dat waar bij Hero esthetiek veeleer op zichzelf stond en alle aandacht naar zich toe trok, hier esthetisch genot en scenario veel beter op elkaar zijn ingespeeld. Het verhaal is eenvoudig en verloopt redelijk traag - zeker in vergelijking met die andere recente Chinese succesfilm: Crouching Tiger, Hidden Dragon - maar actie, dialogen en tragere stukken zijn zo goed uitgebalanceerd dat je aandacht nooit verslapt.

Zhang Ziyi toont wederom dat ze niet alleen bloedmooi, maar ook een uitstekende actrice is. Na haar rollen in zowel Crouching Tiger, Hidden Dragon als Hero en haar rol nu in House of Flying Daggers wordt ze meer en meer één van dé uithangborden van de Chinese cinema.

Wie Hero een goede film vond of liefhebber is van films met een zeer hoog esthetisch gehalte zal ongetwijfeld veel plezier beleven aan deze film. Ik raad wel aan hem te gaan kijken op groot scherm en niet te wachten tot hij in de videotheken ligt: films die zo veel aandacht schenken aan hun cinematografie verdienen in de best mogelijke omstandigheden bekeken te worden. Na Oldboy eerder dit jaar en het in Gent bekroonde Nobody Knows is House of Flying Daggers het bewijs dat ook dit jaar de betere Aziatische film zonder probleem zijn weg naar het Westen vindt!