Jason Bateman
Hancock (2008)
Iron Man doorkliefde niet lang geleden de cinemahemel, Edward Norton kleurt momenteel groen van woede en Heath Ledger krijgt binnenkort een Oscarbeeldje op zijn gedenksteen. Superhelden zijn hipper dan rehabklinieken en Hancock probeert daar een graantje van mee te pikken. Toch is de vijfde bioscoopfilm van Peter Berg niet het zoveelste super hero verhaal in het ondertussen lange rijtje. Of dat een voor- of nadeel is, moet nog duidelijk worden.
Juno (2007)
Quircky. Ik vind geen beter woord om Juno te beschrijven. De setting voor een overmatig zwaarwichtige drama is aanwezig, maar als je een vijsje losdraait bij de personages en een hoek van het scenario afsnijdt dan gebeuren er rare dingen. Wes Anderson is daar goed in met zijn The Royal Tenebaums en meer recent de film Little Miss Sunshine van Jonathan Dayton en Valeri Faris. Ik hou er wel van, dat beetje dysfunctionele.
In Juno gaat het allemaal om Juno (Ellen Page), niet de stad in Alaska. Het begon in een zetel, een partijtje sex met haar beste vriend Paulie Bleeker (Michael Cera). Omdat hij het zo graag wou, of was het nu omgekeerd. Hierna begint het verhaal van een kind dat haar zwangerschap probeert weg te werken. Volwassen reageren en denken blijkt dat toch moeilijker dan gedacht. Juno overweegt even abortus maar ze vindt dan toch het perfecte koppel dat de kleine wil adopteren.
Gran Torino (2008)
Milk (2008)
Valkyrie (2008)
Revolutionary Road (2008)
Slumdog Millionaire (2008)
Australia (2008)
