Lady in the Water (2006)

Je mag me gerust een fan noemen van Shyamalan. Hoewel ik niet al zijn films even goed vind kan ik niets anders dan respect hebben voor deze man. Hij heeft tot nu toe altijd zijn eigen ding gedaan zonder compromis. Hij probeert ook steeds origineel materiaal te brengen, wat niet gemakkelijk is in deze tijd van recyclage en remakes, en wat zeker niet altijd geäpprecieerd wordt. Zo is er rond zijn laatste prent, Lady in the Water, heel wat commotie omdat het deze keer te veel zijn eingen ding zou zijn.

Deze keer brengt Shyamalan ons een sprookje. Wat begonnen is als een verhaaltje voor zijn kinderen is uitgegroeid tot een heuse film. De conciërge van een appartementsgebouw - Cleveland Heep (Paul Giamatti) - red een meisje (Bryce Dallas Howard) uit het gemeenschappelijk zwembad. Als hij ontdekt dat het meisje - Story - een personage is uit een sprookje probeert hij haar te helpen met haar zoektocht en probeert hij haar samen met de bewoners van het gebouw te beschermen van haar vijanden zodat ze veilig terug naar haar wereld kan.

Voor velen is het fout gegaan juist omdat hij een verhaal, oorspronkelijk voor zijn kinderen, omgezet heeft naar een verhaal voor een volwassen publiek. Maar dit geeft de film juist een bepaalde charme en simpliciteit die je niet vaak meer tegenkomt. De korte samenvatting klinkt misschien wat ingewikkeld maar als je er wat inzit is het eigenlijk een zeer eenvoudig verhaal. Het verhaal van het sprookje wordt ook stap voor stap - op een humoristische wijze - vrijgegeven aan de hand van een Chinees meisje (Cindy Cheung) en haar moeder (June Kyoto Lu), die het verhaal kent van uit haar kindertijd. Langzamerhand krijgen we een steeds completer beeld van wat er aan de hand is en wat er op het spel staat.

Het verhaal zit ook borde vol humor. Elk personage is een beetje een karikature van zichzelf. Shyamalan heeft dat overigens goed gezien, in een appartementsgebouw kan je vanalle soorten mensen tegenkomen en hij speelt dat zeer goed uit in dit verhaal. Jammer genoeg zijn de enige echt degelijk acteurs Paul Giamatti en Bryce Dallas Howard. Vooral Paul Giamatti laat opnieuw zien wat hij waard is en draagt deze film als het ware op zijn schouders. Naar goede gewoonte heeft Shyamalan ook zijn eigen gecast. Hoewel hij het tot nu toe eerder bescheiden heeft gehouden in zijn films speelt hij deze keer een iets crucialere rol. Jammer want hoewel hij films kan maken is acteren niet zijn sterkste kant. Hij had het beter overgelaten aan iemand anders.

Echt angstaanjagend is het allemaal niet en ongetwijfeld zullen er opnieuw mensen zich bedrogen voelen na het kijken van de film. Het publiek is ondertussen een bepaalde standaard gewoon van Shyamalan, die hij al met The Village lichtjes doorbrak. Deze keer gaat hij nog een stap verder door zijn kenmerkende drastissche plottwists te laten vallen. De twists zijn er nog steeds, maar subtieler en meer gebaseerd op humor.

Verder is de prent redelijk proper afgewerkt. Zoals steeds een meer dan verzorgde fotografie en een aangename soundtrack. Op een paar schoonheidsfoutjes na in het verhaal zit het wel goed. Ik kan mij wel niet ontdoen van de indruk dat Lady in the Water eerder een persoonlijk project is. Iets dat hij wou doen voor zijn eigen en vooral voor zijn kinderen, wat de film voor sommigen mogelijks wat kinderlijk maakt. Ik heb er alleszins goed van genoten.