Jan Verheyen kon geen beter moment uitkiezen om zijn nieuwe film voor te stellen. Te midden van hongerstakingen, kerk- en kraanbezettingen releaset hij een mooie prent over een brandend actueel onderwerp: asielzoekers in België.

Het is het meeslepend verhaal van Tom Naegels over de jonge journalist Tom die zo stilletjes in een quarterlife crise belandt. Hij wil settlen met zijn vriendin en besluit een huis te kopen. Bij de notaris echter stokt zijn adem, hij kan geen krabbeltje zetten op de nodige papiertjes. En daar zit Nadya, de mooie Pakistaanse asielzoekster, zeker voor iets tussen. Hij leert haar kennen op een integratiecursus voor inwijkelingen, waar Tom haar strikt voor een interview. Tom raakt gefascineerd door Nadyi, en er bloeit een ontluikende liefde. Maar algauw bieden er zich cultuurkloven en taalproblemen aan.

De personages zijn zo herkenbaar en zo doorsnee, dat je er niet bij stil staat dat onze evidenties voor anderen onbegrijpelijk zijn. De scène die dit het mooist illustreert is de 'lachen met de deelnemers van Idool'-scène. Welke belg (behalve uiteraard de deelnemers van het desbetreffend programma) doet dit niet? Een zak je chips, een fles cola, de preselecties op de beeldbuis en lachen maar. Nadya begrijpt dit niet, ze ziet enkel mensen die hun droom nastreven, zoals zij doet, zoals zij Belg wil worden. Zo hadden we het nog niet bekijken, Nadya!

De hoofdrolspelers zetten een geweldige en geweldig geloofwaardige prestatie neer. Pepijn Caudron vertolkt de rol van Tom als geen ander! Jan Verheyen onderbreekt de film regelmatig met monologen. De monologen spelen zich af in een witte kamer, het lijkt wel alsof je in Tom's hoofd zit en hij reflecteert over de dingen die hij net heeft gezegd of gedaan. Heerlijk! Hoeveel keer komt het wel niet voor dat je iets zegt en dat je net daarna beseft wat je gezegd hebt en je ongelooflijk dwaas voelt. 

Jan Verheyen poot een film neer in een genre dat hem goed afgaat. Net iets serieuzer dan Team Spirit en helemaal anders dan Vermist. Waar Verheyen zijn regie het liet afweten bij een genre als Vermist, komt het ten goede bij Los.

Lezers score

Reacties