Clint Eastwood
Gran Torino (2008)
Oude mensen zijn fascinerend. Enerzijds weten ze alles wat er over het leven te weten valt, anderzijds hebben ze er ondanks al hun ervaring geen flauw benul van hoe het er in de wereld van tegenwoordig aan toe gaat. Alle zekerheden die ze in een lang leven opbouwden, beginnen te wankelen door kleine en grote veranderingen. Ze leven in een wereld van tegenstellingen waarin ze zelf een plaatsje moeten zoeken. Met Million Dollar Baby, Changeling en het tweeluik Flags of our Fathers en Letters from Iwo Jima bewees Clint Eastwood al dat hij deze materie als geen ander op het witte doek kan projecteren en met Gran Torino is het er weer pal op.
Million Dollar Baby (2004)
28 februari bouwde deze Million Dollar Baby een Million Dollar Party in Hollywood. Niet het grootse en flamboyante The Aviator van Martin Scorsese ging met de topprijzen lopen op de jaarlijkse Oscarnacht; wel deze kleine film van Hollywoodveteraan en -lieveling Clint Eastwood. Ondertussen speelt de film ook in onze zalen en gisteren kreeg mijn nieuwsgierigheid naar deze film de bovenhand: slechts zelden vind ik de Oscarwinnaars immers slechte films. Maar het is nog zeldzamer dat ik de Oscarwinnaar ook effectief de beste film van het afgelopen jaar vind. Beide statements bleken ook nu weer raak te zijn.
Gran Torino (2008)
Milk (2008)
Valkyrie (2008)
Revolutionary Road (2008)
Slumdog Millionaire (2008)
Australia (2008)
